جان وین گیسی

جان وین گیسی یک قاتل زنجیره ای و متجاوز بود که حداقل 33 پسر نوجوان و مرد جوان را در شهرستان کوک، ایلینوی به قتل رساند و بیشتر آنها را زیر خانه خود دفن کرد. گیسی که گاهی به دلیل عادت به پوشیدن لباس و آرایش دلقک به عنوان “دلقک قاتل” شناخته می شود. او دوران کودکی آزاردهنده ای داشت و با همجنس گرایی خود مبارزه می کرد. گیسی تمام قتل‌ها را در خانه‌اش در پارک نوروود انجام داد، قربانیانش را با وعده کار ساختمانی یا فریبکاری دیگر به آنجا می‌کشاند، سپس آنها را قبل از کشتن، معمولاً با خفه کردن، تجاوز جنسی و شکنجه می‌کشت. گیسی در سال 1979 دستگیر شد و سال بعد به 33 قتل محکوم شد. او در سال 1994 اعدام شد.

.

.

دوران کودکی

جان وین گیسی در 17 مارس 1942 در شیکاگو در خانواده جان استنلی گیسی و ماریون الین رابیسون به دنیا آمد. پدرش که یک مکانیک خودرو و جانباز جنگ جهانی اول بود، با اعتیاد به الکل دست و پنجه نرم کرد و جان و دو خواهرش را در صورتی که رفتار نادرست داشتند، با تیغ تنبیه میکرد. پدر جان اغلب او را تحقیر می‌کرد و او را احمق خطاب می‌کرد و او را به طرز تحقیرآمیزی با خواهرانش مقایسه می‌کرد.

بر اساس گزارشات تری سالیوان، دوره روانی جنسی گیسی بین 6 تا 10 سالگی آغاز شد، زمانی که دختر نوجوان یکی از دوستان مادرش ظاهراً لباس هایش را درآورده و با او بازی می کند. گیسی در سنین جوانی توسط یک دوست خانوادگی و پیمانکار مورد آزار و اذیت قرار گرفت و به گفته سالیوان، گیسی و یکی از دوستانش در سنین 10 تا 12 سالگی متهم به شیطنت جنسی با یک دختر جوان شدند.

جان وین گیسی، کودکی بیمار، با اضافه وزن و ناهماهنگ، قادر به انجام ورزش یا ارتباط با کودکان هم سن خود نبود. او در مدرسه از انزوا رنج می برد و به دلیل یک بیماری مادرزادی قلبی که پدرش به عنوان یک نارسایی دیگر به آن نگاه می کرد، نمی توانست با بچه های دیگر بازی کند. او در نوجوانی دچار تشنج‌های مکرر می‌شد و مرتباً در بیمارستان‌ها رفت و آمد می‌کرد، اگرچه پدرش او را متهم کرد که برای جلب توجه، این بیماری‌ها را جعل می‌کند. گیسی بعداً متوجه شد که جذب مردان شده است و در مورد تمایلات جنسی خود آشفتگی زیادی را تجربه کرد.

.

مستند Conversations with a Killer: The John Wayne Gacy Tape درباره جان وین گیسی

.

حرفه و زندگی خانوادگی

علیرغم اینکه گیسی از دبیرستان فارغ التحصیل نشد، در کالج تجارت شمال غربی در شیکاگو تحصیل کرد و فارغ التحصیل شد، سپس به عنوان فروشنده و مدیر در یک شرکت کفش مشغول به کار شد. در سال 1964، او با مارلین مایرز آشنا شد و نامزد کرد که پدرش صاحب سه رستوران کی اف سی در واترلو، آیووا بود. گیسی برای مدیریت رستوران‌ها به آنجا نقل مکان کرد و او و مایرز با هم صاحب دو فرزند شدند.

گیسی در دهه 1970 یک پیمانکار ساختمانی خودساخته و مدیر حوزه دموکرات در حومه شیکاگو شد. او احساس کرد که فعالیت های سیاسی ممکن است تلاشی برای دشمنی با پدرش باشد که علاقه او به سیاست را مسخره می کرد. گیسی بعدها گفت: « شاید این راهی برای پذیرش بود. “من همیشه به دنبال پذیرش بودم، زیرا پدرم به من این احساس را داد که هرگز به اندازه کافی خوب نیستم.”

گیسی که در جامعه خود بسیار محبوب بود، گردهمایی های فرهنگی را سازماندهی می‌کرد و در سازمان های سیاسی و گروه مدنی “جیسیز” فعال بود. او بعداً این دوره را شادترین دوره زندگی خود نامید و حتی از پدرش تمجیدهای بسیار مورد علاقه خود را به دست آورد که گفت در مورد گیسی “اشتباه” کرده است.

گیسی عضو یک باشگاه دلقک “Jolly Joker” در منطقه شیکاگو بود و اغلب با لباس دلقک و آرایش در مهمانی‌های کودکان، جمع‌آوری کمک‌های خیریه، و رویدادهای دیگر به‌عنوان شخصیت‌های دیگرش “Pogo the Clown” یا “Patch the Clown” اجرا می‌کرد. سال‌ها بعد، گیسی در حین گفتگو با کارآگاهان در حالی که تحت نظر بود، درباره کار خود به عنوان یک دلقک صحبت کرد و گفت: «دلقک‌ها می‌توانند از زیر قتل قسر در بروند.»

.

مصاحبه جان وین گیسی در چنل یوتیوب رامین داک

.

اولین تعرض جنسی و دستگیری

در سال 1968، گیسی به تجاوز جنسی به یک پسر نوجوان متهم شد. او به شدت این اتهامات را رد کرد و برخی از اعضای جامعه او را قربانی می‌دانستند. به گفته کیلر کلون، او یکی از کارمندانش را متقاعد کرد تا در تلاشی ناموفق به قربانی حمله کند تا او را از شهادت دادن باز دارد. گیسی مجرم شناخته شد و به 10 سال زندان محکوم شد و پس از آن همسرش از او طلاق گرفت و حضانت کامل فرزندانشان را به عهده گرفت.

گیسی یک زندانی نمونه در تابستان 1970 پس از گذراندن 18 ماه از دوران محکومیت خود به صورت مشروط آزاد شد. با این حال سال بعد، گیسی دوباره دستگیر شد، پس از اینکه نوجوان دیگری ادعا کرد که او را به داخل ماشینش کشانده و به خانه اش برده است، جایی که گیسی سعی کرد او را مجبور به رابطه جنسی کند. زمانی که پسر در دادگاه حاضر نشد، اتهامات منتفی شد. جان وین گیسی با کمک مالی مادرش خانه‌ای را در خیابان سامردیل غربی 8213 در نوروود پارک، ایلینویز خریداری کرد، جایی که تمام قتل‌های او در آینده در آنجا اتفاق خواهند افتاد.

در سال 1971، Gacy یک تجارت ساختمانی به نام PDM Contractors را راه اندازی کرد که به سرعت رشد کرد و از نظر مالی موفق شد. همچنین در آن سال، گیسی با کارول هاف که برای مدت کوتاهی در دبیرستان با او قرار داشت نامزد کرد. این دو در سال 1972 ازدواج کردند. اکثر کارمندان او دانش‌آموزان دبیرستانی و مردان جوانی بودند که او گاهی اوقات تحت تهدیدهای خشونت آمیز با آنها رابطه جنسی برقرار می‌کرد. گیسی به عنوان یک مرد جامعه، میزبان مهمانی های تابستانی بود که محبوب و پر بازدید بودند.

.

.

قربانیان جان وین گیسی

گیسی اولین قتل شناخته شده خود را در ژانویه 1972 انجام داد، پس از اینکه تیموتی مک کوی 16 ساله را برای سکس به خانه اش کشاند. صبح روز بعد، گیسی مک کوی را دید که با چاقو جلوی درب اتاق خواب ایستاده بود و به او حمله کرد، گیسی چاقو را کنار زد و مک کوی را با چاقو به قتل رساند. پس از آن، گیسی با تأخیر متوجه شد که مک کوی به گیسی حمله نکرده یا او تهدید نکرده است، بلکه چاقو را در دست گرفته، زیرا برای آنها صبحانه درست کرده است. با این وجود، گیسی متوجه شد که از کشتن مک کوی ارضای جنسی دریافت کرده است، و بعداً گفت: «آنجا بود که فهمیدم مرگ نهایت هیجان بود».

یکی دیگر از قربانیان گیسی، جان بوتکوویچ، یک کارمند 18 ساله PDM بود که گیسی او را با ووعده بحث در مورد حقوق معوقه به خانه اش برد. گیسی به او الکل داد، او را فریب داد تا دستبند بزند، و سپس او را خفه کرد. استفاده از دستبند به روشی مکرر برای جان وین گیسی تبدیل شد، که گاهی به قربانیان خود می گفت که به آنها یک “ترفند جادویی” نشان می دهد. به گفته لایندکر، والدین بوتکوویچ به گیسی مشکوک بودند و بیش از 100 بار با پلیس تماس گرفتند و از آنها خواستند که درباره او بیشتر تحقیق کنند.

در اواسط دهه 1970، دو مرد جوان دیگر گیسی را به تجاوز جنسی متهم کردند و پلیس درباره ناپدید شدن دیگران از او بازجویی کرد. گیسی از این دوره از زندگی خود به عنوان “سالهای سفر” یاد می کند، زمانی که بیشتر قتل های خود را انجام داد. اکثر قربانیان او در این ملک دفن شدند و چندین نفر در یک قبر مشترک زیر فضای خانه او دفن شدند. یکی از قربانیان او، یک کارمند 17 ساله PDM به نام گریگوری گودزیک، به خانواده اش گفت که گیسی قبلاً به او دستور داده بود که در فضای زیر خانه اش قبر بکند. جان وین گیسی بعداً به پلیس گفت که او این کار را برای ایجاد فضایی برای قبرها انجام داده است. پس از ناپدید شدن گودزیک، خانواده او با گیسی تماس گرفتند و او به آنها گفت که گودزیک به گیسی گفته است که قصد دارد از خانه فرار کند.

گیسی در این دوره زمانی چندین قربانی دیگر را کشت. یکی از افرادی که او زنده گذاشت، رابرت دانلی، دانشجوی 19 ساله ای بود که او از ایستگاه اتوبوس شیکاگو ربود. گیسی پس از آوردن او به خانه اش، دانلی را مورد تجاوز و شکنجه قرار داد و سرش را بارها در وان حمام فرو برد تا اینکه از هوش رفت. دانلی آنقدر درد داشت که از گیسی التماس کرد که او را بکشد، اما گیسی او را رها کرد و به او هشدار داد که به کسی نگوید. با این حال دانلی او را به پلیس گزارش داد. طبق گزارشات، وقتی مأموران تحقیق کردند، گیسی گفت که این یک رابطه توافقی “بردگی جنسی” بود و پلیس حرف او را باور کرد. گیسی یک ماه بعد قربانی دیگری را کشت.

.

.

تحقیقات و دستگیری

به گفته کیلر کلون، در سال 1978، فضای زیر خانه گیسی دیگر جایی برای اجساد نداشت، و او شروع به انداختن قربانیان خود در رودخانه دِس پلین از روی پل بین ایالتی 55 کرد.

در 11 دسامبر 1978، رابرت پیست 15 ساله پس از اینکه به مادرش گفت که قصد دارد با گیسی ملاقات کند تا در مورد یک کار ساختمانی بالقوه صحبت کند، ناپدید شد. خانواده پیست یک گزارش مفقودی را به پلیس ارائه کردند که منجر به جستجوی خانه گیسی در پارک نوروود شد. مقامات چندین مورد مشکوک را در آنجا کشف کردند، از جمله نشان های پلیس، یک تپانچه، سوزن های زیرپوستی، فیلم های مستهجن، و اقلامی که بعدا متوجه شدند متعلق به برخی از قربانیان گیسی است.

پس از یک دوره طولانی نظارت و تحقیقات پلیس، پلیس رسیدی را در خانه جان وین گیسی کشف کرد که به پیست تعلق داشت، که با ادعای گیسی مبنی بر اینکه روز ناپدید شدن پیست هیچ تماسی نداشت، در تضاد بود. این منجر به جستجوهای بیشتر در خانه گیسی شد که در نهایت منجر به کشف چندین قبر پر از بقایای انسان در فضای زیر خانه او شد. گیسی در نهایت به کشتن حدود 30 نفر اعتراف کرد.

.

.

دادگاه و محکومیت جان وین گیسی

محاکمه گیسی در 6 فوریه 1980 آغاز شد. با اعتراف گیسی به جنایات، بحث بر این بود که آیا می‌توان او را دیوانه اعلام کرد یا نه، بنابراین به یک مرکز روانی دولتی منتقل شد. جان صدها ساعت را با پزشکان مرکز اصلاح و تربیت منارد در چستر، ایلینویز گذراند و تحت یک سری آزمایشات روانشناس قرار گرفت. جان سعی کرد نشان دهد که اختلال شخصیت چندگانه دارد و ذهنش بین شخصیت یک پیمانکار، دلقک، سیاستمدار و افسر پلیس به نام «جک بد» تقسیم شده است. گیسی ادعا کرد که «جک بد» از همجنس‌گرایی متنفر است و روسپی‌های مرد و برخی از قربانیان جان وین گیسی را به‌عنوان «فضول، ضعیف، احمق و تحقیر شده» می‌نگرد.

این قاتل سریالی به دلیل جنون خود را بی گناه دانست و به دلیل 33 اتهام قتل به دادگاه رفت. دادستان استدلال کرد که گیسی عاقل بوده و بر اعمال خود کنترل داشت و به اقدامات مفصلی اشاره کرد که گیسی برای آماده سازی و پنهان کردن قتل خود انجام داد.

در 12 مارس 1980، پس از یک بررسی کوتاه هیئت منصفه، گیسی به ارتکاب 33 قتل مجرم شناخته شد و او به عنوان یکی از بی رحم ترین قاتلان زنجیره ای در تاریخ آمریکا شناخته شد.

گیسی به مدت 14 سال در مرکز اصلاح و تربیت منارد در چستر زندانی بود و از این حکم درخواست تجدید نظر کرد و در مصاحبه ها اظهارات متناقضی در مورد قتل ها ارائه کرد. اگرچه او قبلاً اعتراف کرده بود، گیسی بعداً اتهامات خود را انکار کرد.

گیسی در حالی که در مرکز اصلاح و تربیت بود، به مطالعه هنرهای تجسمی، به ویژه نقاشی پرداخت. نقاشی های او از طریق نمایشگاهی در یکی از گالری های شیکاگو به نمایش عموم گذاشته شد. بسیاری از نقاشی های او گیسی را به عنوان “پوگو دلقک” به تصویر می کشند. در سال 2017، حراجی مولاک در انگلستان، چندین اثر هنری گیسی و همچنین تصاویر صحنه جنایت از محاکمه گیسی را به حراج گذاشت.

.

.

مرگ و آخرین حرف ها

پس از اینکه دادگاه عالی ایالات متحده از رسیدگی به درخواست نهایی گیسی در اکتبر 1993 خودداری کرد، تاریخ اعدام برای 10 می 1994 در مرکز اصلاح و تربیت در کرست هیل، ایلینوی تعیین شد. جان وین گیسی قبل از مرگش گفت که خانواده های قربانی از مرگ او هیچ آرامشی نخواهند یافت و دولت را به قتل او متهم کرد. آخرین سخنان او ظاهراً «باسن مرا ببوس» بود، اما دادستانی که این پرونده را اداره میکرد و در مراسم اعدام او شرکت کرد، گفت که گیسی در آخرین لحظات خود صحبتی نکرد. گیسی با تزریق کشنده اعدام شد.

در سال‌های پس از دستگیری گیسی، نگرانی‌هایی وجود داشته است که گیسی ممکن است مسئول مرگ افراد دیگری باشد که اجسادشان هنوز پیدا نشده است. و هنگامی که پلیس در سال 1978 بقایای انسان ها را در خانه گیسی کشف کرد، هشت جسد شناسایی نشد. در ژوئیه 2017، مقامات شهرستان کوک از شواهد دی ان ای برای شناسایی یکی از این قربانیان ناشناس به نام جیمز “جیمی” بایرون هاکنسون 16 ساله استفاده کردند که از سال 1976 مفقود شده بود. در اکتبر 2021، آزمایش دی ان ای یکی دیگر از قربانیان گیسی را شناسایی کرد. فرانسیس وین الکساندر 21 ساله که او نیز در سال 1976 ناپدید شد.